Η καλλιέργεια της ελιάς στη Χαλκιδική σύμφωνα με την επιστήμη της Παλαιοβοτανικής χρονολογείται στο τέλος της κλασικής με την έναρξη της Ρωμαικής περιόδου. Αυτό μαρτυρά ο παλαιότερος κάθετης μυλόπετρας σπαστήρας  ελιάς που βρέθηκε στην Ολυνθο Χαλκιδικής και χρονολογείται στον 4ο αιώνα π.Χ.

Το Αγουρέλαιο Χαλκιδικής λοιπόν είναι το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο που παράγεται από τον πράσινο καρπό της ποικιλίας «χοντροελιά Χαλκιδικής» ή  «Χαλκιδική» η οποία είναι από τις αρχαιότερες και πλέον αναγνωρίσιμες ποικιλίες  διεθνώς λόγω του μεγέθους της.

Η μέθοδος συλλογής του ελαιοκάρπου γίνεται αποκλειστικά και μόνο μαζεύοντας μια-μία ελιά με το χέρι για να μην τραυματιστεί. Στη συνέχεια ακολουθεί η διαλογή τους με βάση το μέγεθος. Οι ελιές με μέγεθος 80 έως 150 τεμάχια ανά κιλό προωθούνται για να γίνουν οι γνωστές πράσινες βρώσιμες ελιές Χαλκιδικής. Οι ελιές με μέγεθος πάνω από 150 τεμάχια ανά κιλό προωθούνται για ελαιοποίηση. Ετσι εξασφαλίζεται η άριστη φυσική κατάσταση, ώστε το τελικό  προιόν να έχει την απαιτούμενη ποιότητα.

Η ελαιοποίηση του άγουρου ελαιοκάρπου γίνεται σε χαμηλή ταχύτητα και θερμοκρασία, προυποθέσεις για να παραχθεί Αγουρέλαιο Χαλκιδικής με εξαιρετικά για τον ανθρώπινο οργανισμό οργανοληπτικά χαρακτηριστικά (εξαιρετικά χαμηλή οξύτητα έως 0,35%, υπεροξείδια έως 15, συντελεστές απορρόφησης στο υπεριώδες Κ270 έως 0,15 , Κ232 έως 1,80 κλπ).

Το χρώμα του είναι λαμπερό πρασινοκίτρινο, έχει αρώματα πράσινου φρούτου  και φρεσκοκομμένου χορταριού, με ευχάριστα πικρή και πικάντικη γεύση, ήπια πικρή επίγευση, που το διαφοροποιεί σημαντικά από άλλα αγουρέλαια  διαφορετικών περιοχών και το καθιστά σαφώς αναγνωρίσιμο.

Το Αγουρέλαιο είναι προιόν γνωστό από την αρχαιότητα. Το λάδι της άγουρης ελιάς και της αγριελιάς (κότινου) θεωρούνταν από τους αρχαίους Ελληνες και Ρωμαίους τα καλύτερα σε ποιότητα. Λόγω όμως της δυσκολίας και της ιδιαιτερότητας της παραγωγής τους, αλλά και εξαιτίας της μικρής τους ποσότητας, συνήθως τα χρησιμοποιούσαν για την κατασκευή καλλωπιστικών και θεραπευτικών μύρων και αλοιφών. Και όχι άδικα….

Σήμερα επιστημονικά το προβάδισμα στη διατροφική αλυσίδα του αγουρέλαιου έναντι όλων των  άλλων ελαιολάδων, εντοπίζεται στην ιδιαίτερα υψηλή περιεκτικότητά του σε αντιοξειδωτικά και αντιφλεγμονώδη. Ισχυρότατο αντιοξειδωτικό όπως την ελαιασίνη και αντιφλεγμονώδες όπως την ελαιοκάνθη με τιμές που προσεγγίζουν αθροιστικά τα 450mg ανά κιλό (pdf) και αυτή η συγκέντρωση είναι έως και πέντε (5) φορές  μεγαλύτερη συγκέντρωση από ό,τι στα συνήθη καλής ποιότητας Εξαιρετικά Παρθένα Ελαιόλαδα. Αξίζει να αναφερθεί ό,τι αυτές οι δύο ουσίες δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο τρόφιμο και ό,τι η μοναδική πηγή  πρόσληψής των για τον άνθρωπο είναι το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο. Ο τρόπος που τις αναγνωρίζουμε είναι σχετικά απλός… είναι αυτή η υπόπικρη γεύση στο πίσω μέρος του στόματος και η ελαφριά αίσθηση καψίματος στον φάρυγγα… Για να μην αλλοιώνονται λοιπόν τα συστατικά του Αγουρέλαιου είναι προτιμότερο να καταναλώνεται ωμό στις σαλάτες και στο τελείωμα του φαγητού.

Τέλος το Αγουρέλαιο Χαλκιδικής είναι πανελλαδικά το μοναδικό αγουρέλαιο με πιστοποίηση Π.Ο.Π. από την Ευρωπαική Ένωση. Τούτο σημαίνει ότι παράγεται κάτω από συνεχή και αυστηρό έλεγχο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων που διασφαλίζει την πλήρη εφαρμογή της νομοθεσίας της Ευρωπαική Ενωσης ώστε να εξασφαλίζεται η παραγωγή ελαιόλαδου ανώτερης ποιότητας.


Πηγή δεδομένων:http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:C:2012:294:0014:0018:EL:PDF